Rok propedeutyczny

Cele etapu propedeutycznego:

Etap propedeutyczny przygotowuje do kolejnych okresów formacji podstawowej oraz do studiów filozoficznych i teologicznych. Głównymi celami tego etapu są położenie solidnych podwalin pod życie duchowe wychowanków oraz ich systematyczna i pogłębiona formacja ludzka.

(Droga formacji prezbiterów w Polsce. Ratio institutionis sacerdotalis pro Polonia, 261, KEP, Poznań 2021.)

Powyższe cele realizowane są podczas formacji alumnów WSD AK etapu propedeutycznego w Zembrzycach na trzech płaszczyznach:

  1. Formacja duchowa:
    • konferencje ojców duchownych: historia duchowości, szkoły modlitwy, poznanie siebie (wady, cnoty), sztuka rozmowy z Bogiem, świat emocji/uczuć,
    • rozważanie Bożego Słowa, Lectio Divina, Krąg Biblijny, rodzaje medytacji,
    • adoracje Najświętszego Sakramentu, modlitwa w ciszy, nabożeństwa,
    • kolokwia wzrostu duchowego,
    • uczestnictwo w życiu wspólnoty parafialnej: niedzielne msze św., adoracje Najświętszego Sakramentu w intencji powołań kapłańskich i zakonnych (I czwartki miesiąca), pomoc osobom chorym (Parafia św. Jana Chrzciciela w Zembrzycach),
    • spotkania z Księżmi Proboszczami dekanatu Sucha Beskidzka.
  2. Formacja intelektualna:
    • wykłady: Wprowadzenie do Katechizmu Kościoła Katolickiego, Wprowadzenie do etyki chrześcijańskiej, Kultura antyczna, Analiza tekstu, Starożytne Kościoły Wschodnie, Chrzest i Eucharystia w sztuce wczesnochrześcijańskiej, Mistagogia liturgiczna, Język polski, Język angielski, Język łaciński (wprowadzenie), Historia edukacji/wychowania, Elementy liturgiki, Śpiew kościelny.
  3. Formacja ludzka:
    • opieka nad ludźmi chorymi (Wolontariat w Domu Wczasowo – Rehabilitacyjnym im. św. Brata Alberta w Zembrzycach),
    • pomoc uchodźcom w Zembrzycach: przygotowywanie obiadów, pomoc w załatwianiu spraw formalnych na poczcie i w ośrodku zdrowia,
    • praca z ludźmi upośledzonymi umysłowo (Wolontariat w Warsztatach Terapii Zajęciowej w Zembrzycach)
    • warsztaty: terapeutyczne, teatralno-muzyczne, savoir vivre,
    • szkolenia: zarządzanie czasem, budowanie relacji i sieci kontaktów, fundraising, sztuka efektywnego wypoczynku, skuteczna komunikacja medialno-społecznościowa, przeciwdziałanie przemocy domowej,
    • kursy: Ratownika Kwalifikowanego Pomocy Przedmedycznej, Bezpieczeństwo w Ruchu Drogowym (kolumny pieszych/grupy rowerowe),
    • zajęcia sportowe, wycieczki górskie, pielgrzymki piesze (Kalwaria Zebrzydowska, Maków Podhalański, kaplica w Siwcówce).

ks. Albert Wołkiewicz

Rok I

Rok pierwszy to początek formacji w seminarium przy ulicy Podzamcze 8. Alumni rozpoczynają studia na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Wyjątkowym momentem jest czas rekolekcji wstępnych. Alumni pierwszego roku muszą sobie wszystko dokładnie poukładać, spojrzeć w głąb siebie i wyznaczyć drogę pracy nad sobą. Pierwsza sesja na studiach, stres z nią związany, zdane egzaminy dają znowu wiele radości i energii do jeszcze większej pracy nad sobą. Pierwszy rok jest czasem ogromnych zmian, ale i wielu przeżyć, jak choćby liturgia Triduum Paschalnego przeżywana w Katedrze na Wawelu Oprócz tego cotygodniowe wyjścia na Wawel i szereg innych, inspirujących i rozwijających duchowo wydarzeń i spotkań.

Rok II

Na drugim roku otoczenie jest już znane, a klerycy jako starsi koledzy wchodzą w rolę tych, którzy wprowadzają “pierwszaków” w życie seminaryjne. Studia stają się bardziej wymagające – cały rok mija pod znakiem filozofii, oczywiście przy jednoczesnej dbałości o rozwój duchowy. Triduum Paschalne to czas pierwszych zewnętrznych asyst – drugi rok przygotowuje liturgię w Kościele Mariackim, Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach i kościele Miłosierdzia Bożego przy ul. Smoleńsk. Praktyki wakacyjne to pierwsze zmagania duszpasterskie – dwa tygodnie pracy z osobami niepełnosprawnymi na wyjazdach lub w ośrodkach stacjonarnych.

Rok III

Październik trzeciego roku jest dla kleryka nowym początkiem. Na studiach miejsce wykładów z filozofii zajmuje długo wyczekiwana teologia. To też czas podejmowania licznych inicjatyw duszpasterskich. Grudzień trzeciego roku to kolejny moment przełomowy, bowiem w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny alumni przyjmują strój duchowny, zaś na zakończenie rekolekcji wielkopostnych zostają włączeni do grona lektorów swoich diecezji. Wakacje po trzecim roku to czas wyjazdów wakacyjnych z młodzieżą podczas rekolekcji Ruchu Światło-Życie, Ruchu Apostolstwa Młodzieży czy kolonii Caritas.

Rok IV

Gdy cała rzeczywistość seminaryjna jest już “oswojona”, przychodzi rok czwarty. Jego punktem przełomowym jest przyjęcie urzędu akolity, który pozwala alumnom rozdawać Komunię Świętą i zanosić Ciało Pańskie chorym. W dalszym ciągu zaangażowani w duszpasterstwa studiują teologię i starają się postąpić jak najdalej w pisaniu swoich prac magisterskich. Zaczynają też zdobywać doświadczenie jako katecheci, ucząc w ciągu roku tydzień w szkole podstawowej, a wrzesień po IV roku spędzają na wyznaczonej parafii. Praktyką wakacyjną jest udział w pieszej pielgrzymce.

Rok V

Jest to ostatni rok, który w całości klerycy spędzają w seminarium. W listopadzie podczas tygodnia katechetycznego uzupełniają swoje doświadczenie o szkołę ponadgimnazjalną. Miesiąc później podczas obrzędu admissio zostają oficjalnie ogłoszeni przez Kościół jako przygotowujący się do przyjęcia święceń – kolejne miesiące to przede wszystkim czas duchowego przygotowania do święceń diakonatu, które klerycy przyjmują w święto św. Stanisława BM – 8 maja. Jako diakoni zostają skierowani do pracy w swoich diecezjach na cały kolejny rok.

Rok VI

Podczas tego roku diakoni posługują na parafiach, uczą w szkole podstawowej i podejmują obowiązki duszpasterskie. Każdego tygodnia spędzają też dwa dni w Krakowie, aby skończyć studia, obronić na wiosnę pracę magisterską i uzyskać tytuł magistra teologii, wymaganego do zostania księdzem. Tygodniowe rekolekcje w maju przygotowują ich do przyjęcia święceń prezbiteratu, które mają miejsce w ostatnią sobotę maja.

Praktyki wakacyjne

Po całym roku akademickich i duchowych zmagań wakacje są dla kleryków czasem odpoczynku, ale nie tylko. W okresie tym mamy bowiem okazję do przygotowywania się do kapłaństwa w zupełnie inny sposób niż dzieje się to w trakcie roku akademickiego.

Po zakończeniu I roku formacji klerycy odbywają dwutygodniowy wolontariat w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie – Prokocimiu. Jest to bardzo cenne doświadczenie. W szpitalu pomagamy na oddziałach, doświadczając nieraz trudów fizycznej pracy; rozpoczynamy tutaj również naszą formację duszpasterską – uczymy się kontaktu z drugim człowiekiem w różnych, często trudnych sytuacjach. W trakcie tych samych wakacji przez miesiąc pracujemy także na rzecz rodzinnych parafii.

Po kolejnym roku udajemy się na dwutygodniowy wolontariat z grupą osób niepełnosprawnych, którym służymy swoją pomocą i troską.

Wakacje po III roku oznaczają dla (noszącego już sutannę) kleryka wyjazd na rekolekcje z dziećmi i młodzieżą na okres dwóch tygodni. Przez tydzień pełni on też funkcję przewodnika po Katedrze Wawelskiej – poznawszy wcześniej historię tego wspaniałego miejsca, przekazuje tę wiedzę turystom.

Po IV roku formacji alumn (będący już akolitą) udaje się na pieszą pielgrzymkę do Częstochowy oraz na trzytygodniowe praktyki w (tym razem już nie rodzinnej) parafii; odbywa ponadto praktyki katechetyczne w szkole podstawowej. W trakcie formacji każdy z nas udaje się również na praktyki w szkole podstawowej oraz w szkole średniej.

Pod koniec V roku mają miejsce święcenia diakonatu. Nowo wyświęceni diakoni niedługo potem wyjeżdżają na roczne praktyki do parafii naszych diecezji, gdzie w pełni uczestniczą w życiu lokalnego Kościoła i przygotowują się do przyjęcia święceń kapłańskich.