W szóstą niedzielę wielkanocną, Kościół w wyznaczonej na ten dzień Ewangelii ukazuje Jezusa przed odejściem do Ojca, który obiecuje uczniom, że otrzymają Ducha Świętego Pocieszyciela. W języku greckim „Paraklet”, etymologicznie oznacza „wezwany obok”. Zesłanie Parakleta oznacza przedłużenie obecności Jezusa wśród uczniów.
Duch Święty Pocieszyciel włącza nas w miłość i bliskość relacji z Trójcą Przenajświętszą. Jezus dodaje, że bliskość ta wynika z zachowania Jego przykazań, bowiem kto miłuje Jezusa, ten także miłuje Boga Ojca. Duch Święty, choć niewidzialny, jest stale obecny wśród Apostołów. Jest to Duch zachęty, odwagi, pomocy. On znajdzie w uczniach swoje mieszkanie, które będzie nazwane świątynią. Odtąd Duch będzie w nich na zawsze.
Co zatem jest nam potrzebne, by odczuć Jego obecność? Najpierw wiara, potem umiłowanie Jezusa, a dalej posłuszeństwo Jego przykazaniom. W końcu każdy uczeń doświadczy umiłowania przez Ojca i Syna, a Duch uczyni Jezusa obecnym w ich życiu.
Od wiary i dojrzałości uczniów, obecnych i przyszłych, będzie zależało, czy oprą swoje życie na Duchu Świętym, czy może zachwycą się duchem tego świata. Gdy zaprosimy do naszego życia Ducha Świętego, pomoże nam On dobrze odczytać i wypełnić wolę Ojca. Mocy Jego działania można doświadczyć zarówno w natchnieniach, jak również w codziennych wydarzeniach, przez które Ojciec pokazuje nam swoją wolę. Czy w Twoim życiu jest obecny Duch? Jak to sprawdzić? Jego obecność i działanie poznaje się po owocach. Wymienia je św. Paweł w Liście do Galatów: „Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22-23). Takie cechy posiada człowiek współpracujący z Duchem Świętym. Czy dostrzegasz je u siebie? Nad czym musisz jeszcze popracować? Jeśli to możliwe, wstąp dzisiaj do kościoła lub udaj się w zaciszne miejsce i przemyśl Słowo Jezusa kierowane do Ciebie. Zanim pochylisz się nad Słowem, poproś o wsparcie Ducha Świętego: Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swych wiernych i zapal w nich ogień Swojej miłości.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami. Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie widział. Ale wy Mnie widzicie; ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie».
(J 14, 15-21)
kl. Kamil Ciołczyk